Miód Nawłociowy

Nawłoć pochodzi z rodziny astrowatych, do których należy około 130 gatunków. Często określana jest jako mimoza, złotnik czy złota rózga. Swoje potoczne nazwy zawdzięcza swoim żółtym i drobnym kwiatom, skupionym w wiechowate kwiatostany. Nawłoć posiada prostą łodygę dorastającą do 200 centymetrów wysokości, z której wyrastają wąskie podłużne liście. Jej kwitnienie przypada na okres od lipca do września i dlatego świetnie sprawdza się jako późny pożytek dla pszczół. Nawłoć do obfitego nektarowania potrzebuje: dużo wilgoci, słonecznej pogody i chłodnych nocy. Roślina ta dzięki niskim wymaganiom glebowym chętnie zagospodarowuje wszelakie nieużytki i skraje lasów. Ze względu na swoje walory estetyczne utrzymywana jest również w przydomowych ogródkach, ciesząc oko ich właścicieli i sąsiadów.

Miód nawłociowy w stanie płynnym charakteryzuje się jasnożółtą barwą. Proces jego krystalizacji przebiega dość szybko, a wraz z krystalizacją miód ten jaśnieje i nabiera kremowej konsystencji. W smaku jest słodki z wyraźnie wyczuwalną kwaskowatą nutą, która dodaje mu niepowtarzalnego charakteru. Posiada on także bardzo charakterystyczny i wyczuwalny zapach kwiatów nawłoci. 

Nawłociowy miód posiada flawonoidy, głównie rutynę i kwercetynę, substancje te mogą wspomóc ukrwienie żył w nerkach i kończynach dolnych. Często przypisywane są mu także właściwości przeciwzapalne. W literaturze zielarskiej nawłoć często polecana jest przy problemach układu moczowego i wspomagająca naturalny proces oczyszczania organizmu. Miód z nawłoci uchodzi za pomocny przy usuwaniu nadmiaru wody z organizmu oraz wydalaniu szkodliwych substancji. Regularne spożywanie miodu nawłociowego może pomóc wesprzeć prawidłowe trawienie i przemianę materii.